نگاهی به فیلم «پرویزخان»| من پرویز دهداری هستم
پرویزخان از آن دسته فیلم‌هایی است که روح زندگی در آن موج می‌زند و به بهترین شکل تماشاگر را با خود همدل و همراه می‌سازد، دقیقاً همان چیزی که سینمای ایران به‌شدت به آن نیاز دارد.
گزارش تسنیم از نخستین روز نمایشگاه کتاب دهلی؛ مهمان ویژه دست خالی آمد! / ادبیات معاصر ایران توجه هندی‌ها را جلب کرد + تصویر
امروز نمایشگاه بین‌المللی کتاب دهلی درحالی آغاز به کار کرد که خبری از نویسندگان و ناشران عربستان به‌عنوان مهمان ویژه در غرفه نبود.
نگاهی به فیلم «آپاراتچی»|ساده‌گوی بی‌تکلف
آپاراتچی فارغ از اینکه از شانس‌های موفقیت در بخش‌های مختلف جشنواره چهل و دوم محسوب می‌شود شانس گیشه دارد و این فیلم نمونه‌ای است از سینمایی است که به دور از شعارزدگی، حرف خود را با زبان طنز و به دور از دست‌اندازی به کلیشه‌ها بیان می‌کند.
کتاب و کتابخوانی در سرزمین هفتاد و دو ملت؛ از بالاترین آمار سرانه مطالعه در جهان تا بساطی‌های خرده‌فروشی کتاب
هند به عنوان یکی از پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان و معروف به سرزمین هفتاد و ملت، تجربیات متفاوتی را در بازار کتاب از سرگذرانده و از بازارهای پر پتانسیل در حوزه نشر به شمار می‌رود که با سرعتی چشم‌گیر رو به رشد است.
حواشی روز هشتم فیلم فجر| بوسه «مهران» بر گونه «مهران» زیر نور «آبی روشن»! / «دبیر» به اندازه «وزیر» مهربان نبود!
آقای وزیر مهربان بود و دوست داشت همه در سودای سیمرغ رقابت کنند اما آقای دبیر اهل قانون بود . ۲ مهران سینمای ایران درس مهربانی را تمرین کردند.
نگاهی به فیلم «بی‌بدن»| گزارش یک قتل
پرونده‌های جنایی جذابیت فوق العاده‌ای برای سینماگران داشته و در قالب ژانر پلیسی-جنایی به تولید آثار گوناگون منتهی می‌شود. در بسیاری مواقع تنها به برداشتی آزاد از یک پرونده واقعی می‌پردازند که (بی‌بدن) ساخته را در این دسته قرار داد.
نگاهی به فیلم سینمایی "نبودنت"| همان فرمول تکراری همیشگی
فیلم سینمایی "نبودنت" درامی کسل‌کننده با همان فرمول تکراری همیشگی است که نمونه‌های آن را در سال‌های اخیر بارها و بارها در سینمای ایران تماشا کرده‌ایم.
نگاهی به انیمیشن "رویاشهر"|در جست‌وجوی منجی
انیمیشن سینمایی "رویاشهر" به رغم آنکه در فرم، تکنیک و بداعت‌های بصری دستاورد چشمگیری برای سینمای ایران به ارمغان نیاورده اما از حیث محتوا اثر قابل‌توجهی است.
حواشی روز هفتم فیلم فجر|آسمان ناامن تیم ملی، حال خوب «آسمان غرب» را شُست و برد/ آسیایی ماندیم!
هر چه قدر برای قهرمانان جنگ در «آسمان غرب» دست زدیم، برای بازی بازیکنان تیم ملی حسرت خوردیم. پسوند ستاره بین المللی کافی نیست، چون نمایش شان آسیایی بود.
نگاهی به فیلم «احمد»|حاج احمد کاظمی، مسئله‌ی والایی و قاب سینما
امیرعباس ربیعی که با ساخت فیلم‌های ضد و لباس شخصی یک فیلمساز جسور و کاربلد در سینمای انقلاب و دفاع مقدس معرفی شده است در سومین تجربه فیلمسازی‌اش به سراغ روایتی از ۱۸ ساعت ابتدایی زلزله بم و حضور شهید احمد کاظمی در این فضا رفته است.
نگاهی به فیلم «قلب رقه»| ادای دین به کلیشه‌های سینمایی
قلب رقه یک بازگشت به عقب در تولید آثار سینمایی با موضوع داعش محسوب می‌شود.
نگاهی به فیلم "صبح اعدام"| یک فرصت طلایی هدر رفته
صبح اعدام فرصتی طلایی برای ساخت روایتی تکان‌دهنده از ساعات پایانی عمر طیب حاج رضایی و اسماعیل رضایی بوده که به بار ننشسته و در میان مخاطب خاص پسند سینمای ایران نیز چندان مورد توجه قرار نخواهد گرفت.
نگاهی به فیلم «بهشت تبهکاران»| روایتی کند و کسل کننده از یک پرونده جذاب
سال‌های پایانی دهه بیست تا نیمه دهه سی، سال‌هایی سرشار از حادثه و اتفاق‌های مهم است که هر یک از آنها می‌تواند دستمایه تولید چند فیلم و سریال شود.
حواشی روز ششم فیلم فجر| مارال بنی آدم سیمرغ گرفت، محمدرضا شریفی نیا «مارلون براندو» شد!
محمدرضا شریفی‌نیا درباره یک مقایسه عجیب و غریب در فضای مجازی حرف زد و آزیتا حاجیان برای او شهادت داد.
حواشی روز پنجم فیلم فجر|رقابت سنگین «بی بدن» و «بهشت تبهکاران» بر سیمرغ حاشیه/ ۱۴ کیلو کم کن تا «مجنون» شوی!
۵ روز از آغاز جشنواره گذشته و بحث بر سر ناقص بودن دو فیلم همچنان ادامه دارد؛ تهیه کننده «مجنون» راز انتخاب سجاد بابایی را فاش کرد.
نگاهی به فیلم «آسمان غرب»| شوق پرواز با تمرد مقدس
شرح دلاوری خلبانان هوانیروز در دوران دفاع مقدس در آثار سینمایی همواره مورد پسند مردم بوده و نیز در گیشه موفق واقع شده است.
نپتون روایتی دیگر از ماجرای زن و مدرنیته
افسانه بی‌منطق و مسئولیت گریز فیلم نپتون گرفتار وضعیت طاهره به همین سادگی است اما روش دیگری را برای مقابله با مشکلات خود انتخاب کرده است.
نگاهی به فیلم «شکار حلزون»| تکرار سیمای آدم‌هایی در همین حوالی
انسان‌های زجر کشیده و آسیب دیده از زمین و زمان به اندازه کافی بر پرده نقره‌ای ظهور و بروز داشته و برای مخاطب سینما آشنا هستند و فقط یک فیلمساز «جسور» می‌تواند در نخستین تجربه کارگردانی خود چنین انسان‌هایی را بازآفرینی کند.
